H35, Pieter Aartsen
Vrijdag 19 oktober.
Van thuishaven ZC37 te Kampen naar Flevo Marina Lelystad.
Mijn nieuw bestelde en die dag geleverde High Aspect van
de Vriessails past natuurlijk niet. Te smalle pees in het voorlijk, na het
hijsen trek je het zo weer uit het profiel. De SH zeilen zonder mijn meest
gebruikte en favoriete voorzeil. Echt stevig balen en de vorige ligt ergens op
de bodem van de Noordzee. Nu moet ik kiezen uit of een klein werkfokje of een
grote genua. Met licht en zwaar weer geen probleem
maar daartussenin……..
Zaterdag 20 oktober.
14.00 uur start. Geen tot bijna geen wind. Een handvol
knoppen uit noordwest. Eerst maar naar het noorden, als het dan zo weinig waait
en dat dat voorlopig ook zo blijft zeil ik het liefst aan de wind. Snel ging
het niet. Rond 17.00 uur nog ergens op de hoogte van Urk.
Rond een uur of 20.00 maar nog ver ten zuiden ten
Vrouwezand trok de wind aan tot ca. 10-15 knoppen. Kort overwogen om naar
Kornwerderzand door te zeilen, maar gezien het ongelukkige tijdstip van
hoogwater de volgende dag besloot ik naar Den Oever te gaan. Als eerste daar
aangekomen om 00.45 uur. Later volgen er meer SH-ers. Met de sluistijd als
rusttijd mee gerekend kan ik de volgende dag om 9 uur verder zeilen.
Zondag 21 oktober.
Om 9 uur met de Vagebond en nog een SH-er naar buiten.
Rustig weer, nog steeds N en een knoop of 5-10. Kruisend tussen de strekdammen
richting wad. Natuurlijk proberen zolang mogelijk slagen proberen te maken.
Helaas, nog geen scheepslengte buiten de betonning liep de dieptemeter
spectaculair en binnen twee meter terug van 6 naar o meter water onder de kiel.
Vast, en dat bij afgaand water! En niet zo beetje ook, op
de zeilen en zover mogelijk kantelen resulteerde geen enkel effect. De motor erbij
(mag dat eigenlijk?) ook geen resultaat. De kiel gevangen tussen een paar grote
basaltblokken. Rond de as draaien was de enige mogelijke beweging.
Na een half uurtje ploeteren gaf ik de poging op. Het zou
nog een uurtje duren voor laagwater en na twee uur opkomend zou ik het weer
eens kunnen proberen. Wel erg frustrerend dat ik hiermee hele
kostbare uren verspeelde. Miijn geplande stroom mee tochtje naar Oudeschild
veranderde in een pittige stroom tegen en van de daarop volgende stroom mee
tocht naar Harlingen was ook niet veel meer over. Wel had ik ineens tijd om
twee uur lang lekker ontbijten, een geluk bij een
ongeluk. Het was wel een ongelukkige plek. De golfslag van de in- en uitvarende
kotters tilde m’n bootje op om ze vervolgens met veel geweld weer terug te
smijten op de blokken. Ai, kan de roer en kiel dit
overleven?
Na mijn tweede kopje koffie klonk een hoop gebrul buiten.
De KNRM was gearriveerd met een snelle en geavanceerde rubberboot en ze vroegen
of ze mij moesten los trekken. Ik antwoordde dat niet nodig was, over twee uur
zou er genoeg water zijn en bovendien zat ik in een wedstrijd en mocht derhalve geen hulp accepteren. Een 8 tal ogen keken mij
ongeloofwaardig aan. De gedachte aan nog meer vernietigende golfslag deed mij
zwichten. Dikke lijn om de mast en een beetje gas van de rubberboot was genoeg
om mijn bootje weer tussen de betonning te krijgen.
Ik vroeg de mannen van de KNRM nog of ze mij op en
oefentripje waren tegen gekomen. Maar nee hoor, de sluismeester had mijn zie
modderen en ze gebeld. Wat een service! 4 man zondagsochtends heel vroeg en in
vol ornaat eropuit bij N 2 BF. Ik voelde toch wel bezwaard en zal zo snel
mogelijk 1 van hun donateurs worden.
Om 10.30 verder gezeild. Alles bij elkaar ongeveer 1,5
uur verspeelt. Maar ben ik nu gediskwalificeerd? Ok, hulp van buitenaf is
verboden maar geldt dat ook voor dit geval? Er was geen persoonlijk gevaar maar
mijn bootje liep wel degelijk kans op behoorlijke schade. En het heeft mij geen
enkel voordeel gegeven, integendeel.
Ik besloot gewoon door te zeilen, eerst maar eens alle
opdrachten volbrengen en Lelystad halen. Deze kwestie zoek ik later wel uit.
Om 13.30 stempel gekregen van de Rijkshavenmeester van
Oudeschild. Om 18.30 aangemeerd in Harlingen. De laatste uren waren een ramp,
kruisend door de Boontjes met of een veel te klein werkfok of een veel te grote
genua die overal achter blijft haken, in deze smalle
geul vindt ik bijna mijn Waterloo als net op tijd de wind naar NO draait
waardoor ze net bezield is. Vlak voor Harlingen is de wind volledig op en het
lukt het maar net om met stroom tegen de haven in te zeilen. Het is
zeeeeeeeeeeer frustrerend om een half uur te besteden aan de laatste kwart mijl
terwijl je de havenhoofden zo’n beetje kan aanraken..
Ik kreeg toestemming van een charterschipper langzij te
overnachten, biertje met hem gedronken.
Om een uur of 7 vertrokken nog een aantal SH-ers richting
Meep en/of Terschelling.
Ik wist dat ik het ook moest doen. De ebstroom was net begonnen
maar geen wind, helemaal nul.
Ik kon de motivatie niet opbrengen een goede maaltijd, fles wijn
en warme kajuit was te aanlokkelijk.
07.00 uur vertrek, met oost 5 naar de Meep. Vertrokken met alleen genua. 7 a 8 knoppen over de grond. Prachtige zonsopkomst en heel veel scheepvaart. In Blauwe Slenk grootzeil met 1 rif erbij. Met hele hoge grondsnelheid door de Vliestroom. West Meep net bezeilt maar wel de volle stroom tegen. Door de Slenk zag ik andere SH-ers kruisen. Een weinig aanlokkelijk vooruitzicht wat ik later die dag ook nog zou moeten doen. Ik realiseerde me dat ik met de huidige planning en in deze situatie ik niet alleen de Slenk zou moeten kruisen maar ook nog eens het hele stuk naar Harlingen terug en dat in het donker. Zonder mijn high-aspect zag ik dat niet zitten. Mijn kruiservaring de vorige dag in de Boontjes demotiveerde me volledig.
Ik haakte af. Een urenlange worsteling met mijn genua daar had ik geen zin in. Bovendien waarschijnlijk was ik toch al gediskwalificeerd.
Om 09.30 gooide ik mij roer om richting de Noordzee, stroom en wind mee richting Den Helder.
Einde singlehanded 2007. Circa 80 mijl gezeild in 23 uur met 1 motor seconde.
Wat restte waren een paar prachtige dagen zeilen met goede maaltijden en nachtrust naar de thuishaven te Kampen. Geëindigd met het heilige voornemen nooit meer mee te doen aan de Sinlgehanded. Een week later dit verslag schrijvend trek ik dit voornemen alweer volledig in twijfel.
Pieter Aartsen