Xenia (Dehler 41 CR))

schipper : Michael Lange

samenvatting journaal :

De Xenia is het langste schip in de vloot. Michael is Duits en schrijft natuurlijk zijn journaal in zijn eigen taal.

Hij kiest voor Urk als eerste bestemming. Als hij daar alweer naar buiten wil kruisen komt het hele veld nog naar binnen en daardoor kan hij het niet helemaal zonder motor stellen.

Hij vaart achter de twee koplopers aan richting Den Oever. Even later ziet hij achter hem dat het grootste deel van het veld voor Lemmer kiest. Als voor hem dan de Houd van Hout naar Medemblik blijkt te gaan en de andere voorligger (“mit grüner Spi und unglaublich schnell!”) naar Stavoren gaat, slaat de twijfel toe. Het is voor Michael de eerste SH en hij heeft het vermoeden dat hij iets fout doet. Toch geniet hij van het zeilen en hij is dat hij aan deze uitdaging begonnen is. In den Oever meert hij af voor de nacht en hij is opgelucht als er later die avond toch nog andere SH-ers aankomen.

Om vier uur ‘s ochtend vertrekt Michael met stroom en wind mee richting Oudeschild. Daar is hij al om 06:00 uur. Hoe kom je op zondag zo vroeg aan een stempel? Na aan vele dichte deuren getrokken te hebben, praait Michael een rondvarende politiepatrouilleboot en weet de dienders een handtekening te ontfutselen. “Rare jongens, die Duitsers”, zullen ze gedacht hebben. Verder met de stroom mee naar Harlingen en onder genaker door naar Terschelling en Vlieland. Het was allemaal nauwkeurig berekend met het oog op de stroom, maar na Terschelling, onderweg naar Vlieland valt het plan in het water door de wegvallende wind. Even gaat het zelfs mis: zonder wind wordt Micheal vlak voor de haven van Vlieland op de plaat gezet. Om vastlopen te voorkomen gooit hij het anker uit, maar de stroom trekt zo hard dat de lijn door zijn handen snijd. Op letterlijk de laatste 10 cm van de ankerlijn lukt het hem nog net de lijn te beleggen. Zijn linkerhand ligt open en zijn genaker hangt verwart in de zaling. Het lukt deze te strijken en om zijn hand doet hij een noodverband. Het begint echter vreselijk pijn te doen en aan boord heeft hij geen desinfecteermiddel. Daarom besluit hij op de motor de haven in te varen. Daar wordt zijn hand netjes verbonden. Als de jodium in de verse wonden komt hoort hij “die Engel im Himmel pfeifen!”

Na 8 uur slaap besluit hij niet op te geven en door te varen als echte “singelhander”. Hij weet dat hij met het starten van de motor om de haven binnen te komen diskwalificatie heeft geriskeerd, maar hij wil de tocht toch afmaken. Op naar Kornwerd dus en van daar verder naar Medemblik. Het kruisen lukt hem dankzij de zelfkerende fok en hij kan dankzij zijn hefkiel stukken over het wad afsteken. Op het IJsselmeer dwingt de wisselvallige wind hem tot drie keer toe te reven en de ontreven. Michael is erg blij met zijn rolgrootzeil!

In het donker gaat het onder genaker verder naar Stavoren. Voor Michael een onvergetelijke ervaring.

De volgende ochtend zeilt Michael in de dichte mist naar Lemmer. Hij schuifelt voorzichtig van ton naar ton, maar dat blijken de tegenliggers ook te doen. Plotseling doemt er 20 meter voor hem een tweemaster onder vol zeil op tegenkoers op uit de mist. Het gaat net goed.

Net voor Lemmer trekt de mist op en kan hij zelf onder zeil aanleggen en afvaren. Weer onder genaker

vliegt hij daarna in 2 uur naar Enkhuizen. Daar kan hij, na de stempel gehaald te hebben, zo de sluis invaren en is 5 minuten later al op het Markermeer. Naast een gloeiend rode hemel in het westen kan hij de maansikkel volgen die boven Muiden staat. In Muiden geniet Michael van een lange nacht en de volgende dag finisht hij om half twee.

Michael legt in zijn eerste SH een zeer originele (kriskras) route af die niet erg effectief lijkt. Hij schrijft een prachtig journaal dat heerlijk leest. Grote complimenten voor het doorzetten ondanks de verwonding aan de hand!